Jeżeli interesuje Was wysoka moda lub studia artystyczne z projektowania ubioru, to jest post w tym temacie. Postanowiłam podzielić się z Wami moją pracą dyplomową, którą obroniłam rok temu. Będę publikować ją w częściach. Tematem pierwszego fragmentu jest moda Haute Couture, która wraz z gorsetami zajmuje szczególne miejsce w moim sercu.

Mam nadzieję, że moja praca będzie pomocna dla osób myślących nad wyborem studiów z projektowania ubioru i zastanawiających się jak wygląda praca dyplomowa z kierunku wzornictwo. Oprócz pracy, aby otrzymać dyplom ukończenia studiów oczywiście projektuje się i realizuje kolekcję dyplomową, do której należy wykonać portfolio oraz wydrukować plansze ze zdjęciami z sesji. A egzamin dyplomowy wygląda podobnie jak na kierunkach nieartystycznych - dyplomant losuje 3 pytania. Ocenę z egzaminu ustala się na podstawie średniej arytmetycznej ocen uzyskanych z prezentacji kolekcji, obrony pracy i odpowiedzi na zadawane pytania. Listę pytań i więcej informacji o kierunku zawarłam w poście: MOJE STUDIA ARTYSTYCZNE: WZORNICTWO - PROJEKTOWANIE UBIORU

Porównując pracę z projektowania ubioru z pracą, którą kończę obecnie z kierunku nieartystycznego mogę powiedzieć, że jest mniej obszerna, bo ma nieco powyżej 50 stron (a dozwolone było nawet mniej), ale zasady pisania części teoretycznej są mniej więcej takie same. Występuje natomiast odmienna, specjalistyczna dla kierunku część praktyczna odnosząca się do zrealizowanej kolekcji. Ta druga część pracy na wielu innych kierunkach zawiera badania własne. Jestem właśnie w trakcie takich przeprowadzania, ale uważam, że już mogę stwierdzić, że napisanie pracy na kierunku nieartystycznym zajęło mi znacznie mniej czasu niż zaprojektowanie, wykonanie, dokumentacja oraz opracowanie kolekcji dyplomowej. To było ogromnie pracochłonne. 

Cieszę się, że mogę opublikować moją pracę. Od początku miałam zamiar ją upublicznić, bo przeczytanie jedynie przez dwie osoby - promotora i recenzenta, to jak tworzenie do szuflady. Zapraszam zainteresowane osoby do lektury :)

Facebook: Reghina

 Miasto: Gostyń (Wielkopolska)

    

photographer: Katarzyna Mikołajczak Photography | model & stylization: Velimea | corset: Reghina

Suknia powstała rok temu, gdy byłam na ostatnim semestrze projektowania ubioru i miała znaleźć się w mojej kolekcji dyplomowej. Kolekcja na zakończenie studiów, to tak naprawdę pierwszy projekt, którego temat i założenia projektowe można było wybrać według swoich upodobań (oczywiście w konsultacji z promotorem). Przez niemalże całe cztery lata trzeba było projektować rzeczy o narzuconym przeznaczeniu, dla wskazanej grupy docelowej i spełnić założenia projektowe zawarte w briefie.

Projektowanie ubioru polegało na tym, że prowadzący podawał temat oraz założenia (brief) i trzeba było co zajęcia przynosić swoje projekty do korekty - i tak przez cały semestr. A na ostatnich zajęciach prowadzący wybierał do realizacji projekt przekształcony przez niego w toku korekt tak, że już nie przypominał oryginału. Na realizację był bardzo krótki czas, a do tego trzeba było udokumentować wszystko sesją zdjęciową i portfolio. W tym samym czasie identycznie wyglądał tok z kilku innych przedmiotów projektowych np. akcesoria, obuwie, biżuteria, więc projektów do realizacji nagle robiło się sporo. Do tego komplet portfoliów z pozostałych przedmiotów. Sesje na tym kierunku wymagały wielodniowej pracy praktycznie bez odpoczynku. 

Oczywiście nie można było projektować tego, co jest w Twoim guście i co Ci się podoba. Ma się podobać wykładowcy i spełniać podane założenia projektowe. Czasami narzucona była nawet tkanina w danym kolorze. Jak to dobitnie kiedyś powiedziała pani z projektowania ubioru - nie można projektować tego ,,co ci w duszy gra".

Zupełnie inaczej wyobrażałam sobie te studia. Wszystko w planie zajęć tak ładnie brzmiało, ale rzeczywistość nie była już dla mnie taka przyjemna. Myślałam, że rozwinę swoje pasje i zainteresowania, a zamiast tego mnie znacznie zniechęcono. Na przykład, gdy zauważyli, że w każdym projekcie podkreślam talię, to dali mi męski manekin żebym projektowała inaczej (bez zaznaczonej talii). Straciłam dużo nerwów, ponieważ musiałam projektować i szyć to, co całkiem mi się nie podoba. Było to dla mnie bardzo ciężkie.

Gdy na pierwszym roku przyniosłam projekty gorsetów dowiedziałam się, iż ,,to nie jest projektowanie gorsetów tylko projektowanie ubioru". Nieważne, że tym się interesuję - tym bardziej otrzymałam zakaz projektowania wszelkich gorsetów skwitowany słowami, że ,,gorsetów to się jeszcze naprojektujesz". 

Uważam, że znacznie bardziej rozwinęłabym się, gdybym mogła przeznaczyć czas na projektowanie i realizowanie tego, co mi się podoba niż na zmaganie się z bardzo pracochłonnymi zadaniami na tych studiach. 

Powracając do prezentowanej na zdjęciach sukni - taka mi się podoba, taką chciałam i taką zrobiłam. Nie byłam z tym projektem do korekty i pani promotor suknia się nie podobała. Nie została dołączona do kolekcji dyplomowej. W cale tego nie żałuję, bo chciałam mieć po prostu taką suknię. 

A o samym projekcie mogę powiedzieć, że inspiracją był damski strój jeździecki z lat 40. XIX wieku (ukazany np. na portrecie Alexandry Vorontsovej-Dashkova), a druga inspiracja była z klasycznej, eleganckiej mody męskiej - marynarka (polecam artykuł: Sześć rzeczy, po których odróżnisz prawdziwą marynarkę od imitacji). Zatem połączyłam dwie rzeczy, które bardzo mi się podobają: moda historyczna i elegancka moda męska. Jednak specjalnie dla pani promotor, która twierdziła, że suknia nie pasuje do mojej kolekcji inspirowanej modą Haute Couture znalazłam bardzo podobne kreacje na wybiegach np. w kolekcji Christian Dior Fall 2012 Haute Couture.