Pierwsze pytanie, jakie mi się nasunęło- studiujesz ubiór czy wysłano Was tam po to, abyście obserwowali psychologiczne aspekty takich eventów?

Pierwsza notka od dłuższego czasu, którą naprawdę miło było przede wszystkim przeczytać.
( mam nadzieję, że nie obrazisz się za to- gorsety lubię przede wszystkim oglądać a techniczne detale, o ile nie jestem zainteresowana kupnem, schodzą na dalszy plan).
Masz świeże spojrzenie na cały ten dziwny, blogerski światek.
Muszę przyznać, że osobiście nie byłam na żadnym fashion weeku ( moja uczelnia nie wpadła na to, aby nas na takie wydarzenie wysłać), ale troszkę wiem, jak to się odbywa " od strony kuchni". Więcej teatru i improwizacji niż mogłoby się wydawać :)

W Łodzi nie ma ładnych tkanin, bo już od 24 lat nie jesteśmy miastem włókienniczym ;)
A widząc tę pierwszą damę w czerni byłam przez moment pewna, że widzę moją byłą wykładowczynię, nosiła się niemal identycznie - łącznie z ciemnymi okularami noszonymi wewnątrz budynku.

Ja szczególnie zwróciłam uwagę na posiłek, który średnio współgra mi ze światem mody... ;) Nie wiem, czy sama sobie wybrałaś takie danie, czy też było przydzielone odgórnie, ale nie wyobrażam sobie modelki jedzącej frytki przed lub po pokazie. Może mam zbyt płytkie spojrzenie na te sprawy, ponieważ moda w ogóle mnie nie interesuje.

Tak jak poprzedniczka uważam, że masz świeże i zupełnie (w moim odbiorze) zdystansowane oraz "normalne" spojrzenia na blogerski świat.

Jak oglądam na portalach "modowych" zdjęcia blogerów z wszelkich fashion weeków to też mam wrażenie, że wszyscy są tam tak poprzebierani na pokaz. No, może prawie wszyscy. Są nieliczne wyjątki, jak właśnie Macademian Girl, ona zawsze się tak ubiera.
Osobiście nie przepadam za twórczością większości polskich projektantów. Jak widzę kolejne bezkształtne worki, często nawet niewykończone, bure i skrojone tak, że nawet modelki w nich źle wyglądają, to mi się słabo robi. A często gęsto te koszmarki kosztują krocie.
Przy okazji, ładne spodnie. :D

Kattie

widze ze mamy podobne poglady dotyczace tej imprezy, powiem ci, ze ubiegle wcale nie byly lepsze i dla mnie zazwyczaj jest to straszna bryndza :D ale na miasto wplywa to dobrze wiec powodow do narzekan nie ma, po prostu nie jestem targetem

Bardzo fajny post! Uważam, że bardzo dobrze robisz wrzucając różnorodne posty, a nie tylko ściśle związane z gorsetami :) To prawda, że motyw przewodni jest ważny, ale nie należy się samemu ograniczać - w końcu to Twój blog i możesz na niego wrzucać co zechcesz ;) Przyjemnie jest czasem przeczytać o czymś innym, równie interesującym :) Zdjęcia też są super, najbardziej podoba mi się to z "czerwonego dywanu" - obie wyglądacie świetnie :) Mam nadzieję, że się nie obrazisz za to pytanie, ale jakiej firmy są Twoje spodnie? Bardzo mi się spodobały <3
Pozdrawiam serdecznie :*
A.t.

Dobrze wiedzieć, że tyle kosztowały karnety, ja wchodziłam wszędzie "na uśmiech" :D
Generalnie w Showroomie było bardzo mało ubrań dobrej jakości (zauważyłam zależność - im bardziej znany projektant, tym gorsze tkaniny), ale znalazłam jedno stoisko z pięknymi płaszczami i chyba sobie coś u nich zamówię.
A co do tkanin w Łodzi... Łódź jak najbardziej wciąż jest miastem włókienniczym, produkowane są ogromne ilości dobrych jakościowo tkanin. Sęk w tym, że zaraz po wyprodukowaniu są wykupowane przez przedstawicieli zachodnich projektantów, np. cały łódzki len wykupił ostatnio Armani. W sklepach w samej Łodzi nie ma tkanin naszej produkcji, trochę można znaleźć w okolicach Rzgowa pod Łodzią, ale to raczej to, co się uchowało przed "wielkimi" ;)
Pozdrawiam! :)

Lubię szyć, lubię elegancki, profesjonalny a zarazem normalny wizerunek. Zaczęło się od szycia wszystkiego, potem gorsetowe fantazje, a teraz po prostu jakościowo dobre rzeczy. Studiowałam co zupełnie innego a teraz staram się nauczyć krawiectwa. Nie interesuje mnie projektowanie, bo wiele dobrych rzeczy, z dobrych tkanin już się nie robi, a zapotrzebowanie nie maleje. Kroje są wymyślone i niczego nie trzeba przyozdabiać artystyczną nalepką. Samo szycie stało się wieksza sztuka niż rysowanie przez laski z ASP na papierze.
Uważam, że takie spędy kreują nieosiągalne dla większości marzenia, napędzają interes kilku osobom i bardzo szkodzą krawiectwu miarowemu, ktore wymiera wraz z ostatnimi starszymi krawcami. Może jeszcze się to zmieni, zobaczymy.
Przepraszam za tak personalne wynurzenia. Mam nadzieję, że wyciągniesz z tej szkoły co najlepsze i nadal będziesz tworzyć świat alternatywny do powyższego, gdzie ludzie czują i cieszą się swoją modą będąc prawdziwymi w tym kim są niezależnie od światowych trendów.

Od 2 lat przymierzam się, żeby tam zajrzeć... i na razie na przymierzaniu się kończy :P. W sumie ciągnie mnie tam wyłącznie ciekawość i pytanie "czy coś się zmienia na korzyść kontrkulturowej mody męskiej?".

Ja byłam raz na Fashion Week, ale bez wchodzenia na pokazy, tylko na różnych wystawach i stoiskach. I szczerze mówiąc byłam podłamana. Mało oryginalnych rzeczy, wszystko w kosmicznych cenach, a jak coś już się ciekawego trafiło, to psuła to jakość produktu. Dobrym przykładem są buty, które tam wystawiano, z autosrkimi dodatkami i naszyciami ze skór, każde w 1 oryginalnej parze. Cóż z tego, kiedy za podstawę służyły sztuczne buty! i wszystko szlag trafił. Mnóstwo wystawiało się też stoisk "vintage", które głównie polegały na przyszyciu czegoś lub obcięciu czegoś do obrań z sh.
Pozdrawiam,
Fallka
www.womanincorset.blogspot.com